Kwam een heel interessant artikel tegen op een van mijn favoriete blogs. Het gebruikt de ontwikkelingen in de muziekindustrie om te kijken naar de ontwikkeling van creativiteit en identiteit.
Kort door de bocht (echt heel kort): “Er schuilt een bepaalde waarde in het hebben van een structuur die er min of meer op gericht is om getalenteerde artiesten te ontdekken en ontwikkelen.”
Zou het kunnen zijn dat, door het enorme aanbod van artiesten en liedjes, er grote talenten zoals een nieuwe Dylan, Hendrix of Morrison onopgemerkt blijven?
Vervolgens gaat het artikel in op een dieper probleem, en daar wordt het heel interessant. Ik ga ‘t niet helemaal vertalen en overtikken, je moet ‘t gewoon even lezen.
Via: This Blog Sits At The Intersection Of Anthropology And Economics
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment