Hoe 't niet moet...

Mijn eerste baas bij Universal zei tegen mij, toen ik daar net als stagiaire rondliep (bijna 9 jaar geleden!) dat ik nooit moest stoppen met het kopen van product, ook al krijg je vrijwel alles gratis als je eenmaal een tijdje bij een platenmaatschappij werkt. De reden? Hoe kun je van een klant verwachten dat hij 40 gulden (toen nog) uitgeeft aan jouw product, als je zelf niet bereid bent om het uit te geven?

Een hele waardevolle les, en ik koop (niet alleen om die reden) nog regelmatig muziekproducten. Eigenlijk al jaren niet meer in een winkel; rommelige inrichting, ongeïnteresseerd personeel, onvolledig assortiment, hoge prijzen, het is een behoorlijke lijst. Ik koop al jaren al mijn muziek online.

Met games was dat minder, ik kocht nog weleens een game in de winkel. Tot afgelopen vrijdag...

Ik ging hier in de plaatselijke "High Street" naar Game, om een spel voor mn Xbox te kopen. Op de website van Game kost het spel £34.99, en wordt het gratis thuisbezorgd. Ik wilde het spel echter in het weekend spelen (er was immers slecht weer voorspeld), en had geen zin om te wachten op de postbode. Dus ik wilde het in de winkel kopen. Aangekomen in de winkel kost het spel daar £37.99. Redelijk onbegrijpelijk als je het op je eigen website voor £34.99 verkoopt. Toen ik de werknemer achter de kassa vroeg om de reden kreeg ik te horen dat slechts 5 a 10% van de games duurder was in de winkel, maar waarom dat was, dat wist hij niet... Wel kon ik, als ik dat wilde, voor £35.99 een "Pre-Owned" versie van het spel kopen (een tweedehands versie). Waarom deze nog steeds duurder was dan een splinternieuwe, gratis thuisbezorgde versie van het spel kon hij me niet zeggen.

Je zou denken dat tegenwoordig, met concurrentie van sites als Amazon en Play.com, winkels blij zijn met iedere klant die over de drempel komt. Als dat al zo is, heb ik daar vrijdag weinig van gemerkt. Ik heb zelden zo'n complete desinteresse voor klanten meegemaakt als in deze winkel.

Ik moest bij het verlaten aan de winkel weer denken aan de woorden van Stef, blijf je eigen product kopen, zodat je ervaart hoe het is voor de consument. Ik vraag me af wat het bestaansrecht is, of blijft, van dit soort winkels. Ik kom er in ieder geval nooit meer terug!

Waarom heb ik dat niet bedacht...

Soms zie je iets voorbij komen en dan wil je jezelf voor 't hoofd slaan en schreeuwen "Waarom heb ik dat niet bedacht".

Dit gebeurde mij de afgelopen dagen twee keer achter elkaar.

Eerst was daar "Graze" een bedrijf dat vers fruit en andere gezonde dingen toestuurt per post. Dit klinkt op zich niet zo bijzonder, totdat je de manier zit waarop ze dit aanpakken. Graze is opgezet door 7 vrienden die iets hebben met lekker eten, en voor lekker eten heb je goede ingredienten nodig.

Wat doet Graze? via hun website (www.graze.com) kun je kiezen uit een aantal verschillende "boxes" zo zijn er boxes speciaal vol met voedsel dat energie geeft, boxes met fruit vol met anti-oxidanten, en boxes vol eten dat je helpt herstellen na een sessie in de gym. Al het eten is onbespoten, vers, en komt van kleine bedrijven, al het verpakkingsmateriaal is recyclebaar en/of gemaakt van gerecylcled materiaal. Het eten wordt bereid in de Graze keuken en om 6 uur 's avonds komt de postbode het ophalen. Vervolgens ligt het de volgende ochtend om 9 uur op je deurmat (of in mijn geval: op je bureau).

Ideaal: gezond, niet vreselijk duur (een klein doosje kost iets minder dan €4.50, dat betaal je ook in de supermarkt hier), lekker en gemakkelijk!

Dat is 1...

Toen zag ik vanochtend het "Banner Concert" concept van de Belgische bank Axion, bedoeld om jongeren naar de bank te trekken. Een geweldig concept, een band treedt letterlijk op in een banner. Dit moet je zien om te geloven!

In beide gevallen uitstekende voorbeelden van "Waarom heb ik dat niet bedacht"...

Old But Good...

Een fantastische quote van Seth Godin, uit 1999 en nog steeds actueel.

"In the face of change, the competent are helpless. Change means a temporary or permanent threat to their competence. But among the competent, the smart ones realize that change is inevitable, that shift happens — and thus that they are doomed. Hence the tremendous discomfort among our happily competent population."

Het hele artikel is de moeite waard, lees het hier...

JB

Beatriz Luengo: Pretendo Hablarte

Beatriz gaf een optreden tijdens onze marketing conferentie en dit liedje zit sindsdien in mn hoofd, krijg het er met geen mogelijkheid meer uit.

Luister op eigen risico! Wel even voorbij de lange intro skippen, het liedje begint op 2.12 minuten.

Net Uit: "Can't Stop, Won't Stop"

Fantastisch boek over de geschiedenis van hip-hop muziek en de grotere culturele drijfveren die erachter zaten.

Als je een fan bent van hip-hop een absolute aanrader. Als je geen fan bent van hip-hop is het nog steeds een aanrader. Het biedt een blik op een van de belangrijkste culturele stromingen voor de hedendaagse jeugd.

Dus... LEZEN!

Nu ga ik beginnen aan dit boek, heel benieuwd wat dat brengt...

Don Lafontaine RIP

Op 68-jarige leeftijd is Don Lafontaine overleden. De naam zegt je misschien niks, maar de stem moet je kennen. Don was de stem van vrijwel elke film-trailer die je ooit hebt gezien.



Trailers will never be the same...

Net uit: "Mad, Bad and Dangerous to Know"

Tijdens de vakantie gekocht, want als 't regent moet je 's avonds toch iets te doen hebben...

"Mad, Bad and Dangerous to Know" van Sir Ranulph Fiennes, de poolreiziger. Wat een waanzinnig boek. Op momenten bijzonder ontroerend, soms ook inspirerend, maar vooral de hele tijd fantastisch om te lezen!

Onvoorstelbaar wat deze man allemaal heeft gedaan. Meerdere keren, en op meerdere manieren, de beide polen overgestoken, Everest beklommen (ook al heeft hij de top niet gehaald), op z'n 60ste, en kort na een hartaanval 7 marathons op 7 continenten in 7 dagen gelopen, en tot slot: de beklimming van de noordwant van de Eiger, een van de moeilijkste wanden in de wereld (alleen al indrukwekkend vanwege z'n hoogtevrees).

Als je een boek zoekt voor de komende herfst, lees deze!

JB

6700: daar gaan we!

De Tiger is bepakt, alles zit in de koffers en zadelrol.

De vakantie kan beginnen. Ik vertrek richting Cambridge om daar M op te pikken, alvorens we samen richting Schotland trekken.

De lucht is licht bewolkt, en ik hoop dat we t de eerste dag (en liefst ook alle volgende dagen) droog houden.

Op naar Schotland!

Het verankeren van creativiteit...

Kwam een heel interessant artikel tegen op een van mijn favoriete blogs. Het gebruikt de ontwikkelingen in de muziekindustrie om te kijken naar de ontwikkeling van creativiteit en identiteit.

Kort door de bocht (echt heel kort): “Er schuilt een bepaalde waarde in het hebben van een structuur die er min of meer op gericht is om getalenteerde artiesten te ontdekken en ontwikkelen.”

Zou het kunnen zijn dat, door het enorme aanbod van artiesten en liedjes, er grote talenten zoals een nieuwe Dylan, Hendrix of Morrison onopgemerkt blijven?

Vervolgens gaat het artikel in op een dieper probleem, en daar wordt het heel interessant. Ik ga ‘t niet helemaal vertalen en overtikken, je moet ‘t gewoon even lezen.

Via: This Blog Sits At The Intersection Of Anthropology And Economics

De voorbereiding in volle gang...

Met nog 2 dagen te gaan hebben de vakantiekriebels nu echt toegeslagen.

Voor mij liggen de spullen (de meeste in elk geval) die ik meeneem op vakantie. 2 zijkoffers en een bagagerol vol spullen.

Genoeg om 2 weken op de motor door Schotland te "overleven". Iedere keer als M en ik over de rit praten lijkt ie langer te worden. Nog even en het wordt een rondje Verenigd Koninkrijk, ipv een rondje Schotland...

Eens kijken of t allemaal gaat passen...

Henry Rollins @ Indigo

Gisteravond naar Henry Rollins geweest in de Indigo (de kleine zaal van de O2 arena hier in London). Hij kwam om 20.00 het podium op, en ging daar 2 uur en 40 minuten later weer vanaf.

2 uur en 40 minuten van Henry's machinegeweer-stijl, "angry, not-so-young-man", verhalen. In die tijd heeft hij 1 keer een slok water genomen, en geen seconde zn mond gehouden. En bijna 3 uur lang zat het publiek op het randje van hun stoel.

De onderwerpen gingen van de strijd in Zuid-Ossetie, naar Robben eiland in Zuid-Afrika, en van de overspannen veiligheidssituatie in de VS, naar de situatie in Birma/Myanmar.

En terwijl het een enorm grappige show was, zet het je ook aan t denken. Als je de kans krijgt om Henry te zien (hij staat op Lowlands dit jaar): DOEN!!!

Tandpasta Idols...

"Lekker brood verdient Bona", "Even Apeldoorn bellen", "Foutje, bedankt", "Vier uur Cup-A-Soup"...

Allemaal legendarische reclame slogans waar creatieven bij het bureau uren/dagen/weken/maanden over nagedacht hebben.

Niet meer...

Procter & Gamble lanceert een campagne voor hun tandpasta merk "Crest" in de VS, waarbij ze de consument oproepen om de nieuwe slogan voor de smaak "Wintergreen Ice" te maken.

Op zich niet heel vernieuwend, wie heeft er vroeger niet een slagzin geschreven voor een prijsvraag?

In dit geval is de opzet afgekeken van Idols, komende maand begint de campagne met een commercial waarbij consumenten voor de jury komen (met onder andere chefkok Emeril Lagasse, het gezicht van alle campagnes van het merk sinds 2003) en hun slogan voordragen.

De campagne is het begin, en met de commercials wordt de consument opgeroepen om hun inzendingen te posten op Youtube.

Heel benieuwd wat er uitkomt...

via: Brandweek

Serieus teveel vrije tijd!

Maar wel heel leuk gedaan!



JB

Starbucks: de evolutie van een multinational

Ik kwam vanochtend een interessant artikel tegen over de veranderingen die gaande zijn bij Starbucks. Hier in London is er bijna geen ontsnappen aan, alleen al bij mij om de hoek zit er op 500 meter 3 vestigingen van Starbucks, en nog 2 andere koffiehuizen.

Starbucks is sinds de oprichting in 1971 uitgegroeid tot een enorm bedrijf met ruim 15.000 vestigingen in 44 landen. En CEO Howard Schultz zei onlangs het volgende:

“We’re not this young, beloved, entrepreneurial enterprise anymore… We have to do business in a different way.”

Schultz trad in 2000 af als CEO, maar is sinds januari 2008 weer terug in het zadel. Zijn missie: terug naar de basis, KOFFIE!

Nu drink ik zelf geen koffie, maar het is wel interessant om te zien wat hij allemaal doet om van Starbucks weer een gezonde onderneming te maken. Vooral punt 14 vind ik interessant, niet omdat het vernieuwend is, maar gewoon omdat ik benieuwd ben of ze ook echt luisteren...

JB

Bron: Marktd (via: PSFK)

Een nieuw scherm, een wereld van verschil!

Vandaag is het nieuwe scherm voor m'n Triumph binnengekomen. Het standaard scherm is vrij kort en de wind komt daardoor precies uit op m'n voorhoofd. Niet leuk op lange ritten, zeker niet bij een wat hogere snelheid.

Het nieuwe scherm, een MRA-Vario, is bijna even hoog, maar heeft een handige spoiler die de lucht net over m'n hoofd leidt.

Het grote voordeel: het lawaai in mn helm is minstens gehalveerd.

En aangezien ik straks in Schotland een heleboel kilometers ga maken met M, komt dit goed uit.

JB

15 minuten van je tijd waard!

Clay Shirky over de "cognitive surplus" het overschot aan intellectuele manuren, en wat we daarmee kunnen doen.

Alleen al de moeite waard vanwege de inleiding!



Enjoy,

JB

Voorpret...

Over iets meer dan een week ga ik op vakantie, samen met broertje M. 2 weken op de motor door Schotland.

De voorpret is inmiddels goed begonnen, ik zit 's avonds veel op Google Maps, op zoek naar leuke weggetjes, plekken om te kamperen en leuke bezienswaardigheden.

Gisteren kwam ik "Hardknott Pass" tegen, een pas door het Lake District. Als het goed is komen we hier op de terugweg doorheen, en nu ik onderstaand filmpje heb gezien weet ik 't zeker: dit wil ik ook!

Wrigley's Gum: chew on this!

We kennen allemaal de voorbeelden van de commercials waarbij de gebruikte muziek een eigen leven gaat leiden: Levi's & Stiltskin, Sony Bravia & Jose Gonzales, Menzis & Israel Kamakawiwole, de lijst is eindeloos. In al deze gevallen heeft de artiest veel baat gehad bij de commercial. Stiltskin behaalde in Nederland op z'n minst een top 10 positie, en Jose en Israel hebben beiden in iTunes op nummer 1 gestaan.

Vroeger ging het ook andersom, toen werden de jingles voor producten geschreven door bekende artiesten. Een goed voorbeeld hiervan is de Coca-Cola commercial van de Supremes.

Wrigley's heeft deze praktijk nu nieuw leven ingeblazen, zij hebben 3 artiesten gevraagd om een liedje te schrijven op basis van een oude Wrigley's commercial: Chris Brown, Ne-Yo en Julianne Hough (deelneemster aan "Dancing With The Stars" in de VS, nu country zangeres).

In het Chris Brown voorbeeld "Forever" heeft Chris Brown een verwijzing naar een oude Doublemint Gum jingle verwerkt in het refrein: "Double Your Pleasure/Double Your Fun".

Nu de single in de Amerikaanse top 10 staat, heeft Wrigley's het verhaal openbaar gemaakt en verteld dat ze binnenkort op TV gaan met een 60 seconden commercial voor Doublemint, tevens geschreven door Chris Brown.

Heel slim, op deze manier heeft iedereen het liedje van je merk al in z'n hoofd zitten voordat je met de campagne begint.

via: Wall Street Journal

JB

And we're back

Zo, het is een tijdje geleden (iets meer dan 'n jaar) dat ik hier voor 't laatst gepost heb. In die tijd is er behoorlijk veel gebeurd, niet alleen op 't gebied van marketing, maar ook op persoonlijk niveau.

Ik ga 't weer proberen (de zoveelste keer). Dit keer hopelijk met meer posts dan de vorige pogingen.

Het format wordt iets persoonlijker, met meer over waar ik me direct mee bezig hou.

Zonder verder getreuzel, op naar de eerste post, nieuwe stijl!